"شگفتا"
صاحب دلى،براى نماز به مسجدى رفت.
نمازگزاران از او خواستند كه پس از نمازبرایشان منبر برود بعد از نماز بر پله نخست منبر نشست.
بسم الله گفت و خدا و رسولش را ستود.
سپس خطاب به جماعت گفت هر كس از شما كه مى داند امروز تا شب زنده میماند برخیزد!
كسى برنخاست.
گفت:حالا هر كس از شما كه خود را آماده مرگ كرده است،برخيزد!
باز كسى برنخاست.
گفت:شگفتا از شما كه به ماندن اطمينان نداريد؛اما براى رفتن نيز آماده نيستيد!
برگرفته ازتذكرة الاولياء*
میگویند شبی امام علی (ع) در محراب دعا میفرمودند:
«آه من قلةِ الزاد،و طول الطریق،و بعد السفر، و عظیم المورود»
چه كنم با اين توشهي كم و با اين راه طولاني!
چه سفر دور و درازي چه عظمتی دارد جایی که وارد میشوم.
حکمت ۷۷*
چقدر توشه ي مولا كم است!
شبانه روز،هزار ركعت نماز ميخواند،غير از جنگها،غير از رسيدگي به فقرا،غير از خدماتي كه براي اسلام و مردم انجام داده بود.
گفته اند:سي و شش قنات در اطراف مدينه داير و وقف مستمندان كرده بود.
يك چنين شخصي با چنين سابقه اي،كسي كه نخستين ايمان آورنده است،
كسي كه يك ضربه ي شمشيرش از همه ي عبادت انس و جن بالاتر بوده چنین میگوید.
حاج آقا مصباح یزدی
