((( ﯾﮏ ﺗﻮﻣﻮﺭ ﮐﺸﻨﺪﻩ ﺩﺭﺳﺖ ﻭﺳﻂ ﻣﻐﺰ ما به نام غفلت!!!! )))
این ﺭﻭﺯﻫﺎ ﭼﭗ ﻭ ﺭﺍﺳﺖ ﺧﺒﺮ ﺳﺮﻃﺎﻥ ﻭ ﺷﯿﻮﻉ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻨﻮﯾﻢ
ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﭘﯽ ﺭﯾﺸﻪ ﯾﺎﺑﯽ ﻭ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﻋﻠﻞ ﺁﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ،
ﺳﺮﻃﺎﻥ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺳﺨﺖ ﻭ ﺻﻌﺐ ﺍﻟﻌﻼﺝ ﻋﺼﺮ ﻣﺎﺳﺖ
ﮔﺎﻫﯽ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﺑﺪ ﭘﯿﻠﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭﻣﺎﻧﺶ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﯿﺴﺖ
ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﻫﻤﻪ ﭘﺰﺷﮑﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺟﻤﻊ ﺷﻮند..
ﺍﯾﻦ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﻧﺎﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺧﯿﻠﯽ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ
ﻭ ﺯﻭﺭﺵ ﺑﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻫﺎ ﻫﻢ ﻧﺮﺳﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ،
ﺧﻼﺻﻪ ﺍﺯ ﺑﺲ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩﺵ ﻣﯽ ﺷﻨﻮﯾﻢ ﻧﺎﻣﺶ ﺑﺮﺍﯾﻤﺎﻥ ﻋﺎﺩﯼ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ،
ﻋﺎﺩﯼ ﻣﺜﻞ ﻧﺎﻡ ﻣﺮﮒ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻥ ﺷﻨﯿﺪﻩ ﺍﯾﻢ
ﻭ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﯾﻢ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺷﻨﯿﺪﻥ ﮐﻠﻤﻪ ﻣﺮﮒ ﻣﻮﺭ ﻣﻮﺭﻣﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ.
ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﻫﻮﺍ ﺳﺮﻃﺎﻥ ﺯﺍﺳﺖ،
ﺭﻭﺯ ﺩﯾﮕﺮ ﺁﺏ،
ﺭﻭﺯ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﺎﻥ ﻭ …
ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﯿﻢ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺳﺮﻃﺎﻥ ﺯﺍﺳﺖ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺭﯾﻢ
ﻭ ﺣﺬﻑ ﮐﻨﯿﻢ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﺑﺘﻼ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﺮﻃﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﻣﺮﺩ.
ﺣﺎﻻ ﻧﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺳﺮﻃﺎﻥ ﺟﺪﯾﺪﯼ ﺑﮕﺮﺩﯾﻢ
ﻭ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺍﻣﺮﻭﺯﯼ ﻫﺎ ﻣﻮﺝ ﻣﻨﻔﯽ ﺑﺪﻫﯿﻢ ﮐﻪ
ﺳﺮﻃﺎﻥ ﺩﻧﺒﺎﻟﻤﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﺑﯿﻔﺘﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺟﺎﻧﻤﺎﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﮐﻨﺪ…
————— ﺗﻮﻣﻮﺭ ﻫﺎﯼ ﻣﻐﺰﯼ ﻣﻦ ﻭ ﺷﻤﺎ… —————
همه ی ما روزی متولد شده ایم،
بزرگ شده ایم
و بلاخره ازدواج میکنیم
وتازه شروعی دیگر را تجربه میکنیم .
واینجاست که
این تفکرات یک به یک مثل نوار از مقابل دیدگان ما رد میشوند..
که… ﭼﻘﺪﺭ ﭘﺲ ﺍﻧﺪﺍﺯ ﮐﻨﻢ،
ﮐﯽ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺭﺍ ﻋﻮﺽ ﮐﻨﻢ
ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺨﺮﻡ
ﻭ … ﻭ… ﻭ….
ﻫﻤﻪ ﺍﯾﻦ ﺗﻮﻣﻮﺭﻫﺎ ﻣﻐﺰ ﻣﺮﺍ ﻣﯿﺨﻮﺭَﺩ ﻭ ﻣﯿﺨﻮﺭَﺩ
ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺁﻣﺎﺩﮔﯽ ﻣﺮﮒ ﺍﺳﺖ
ﺑﺮﺍﯼ ﯾﺎﺩ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ،
ﺍﯾﻦ ﺳﺮﻃﺎﻥ ﮔﻮﯾﺎ ﺷﯿﻮﻋﺶ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺩﯾﮕﺮﺵ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ،
ﻣﺎ ﺳﺮﻃﺎﻥ ﻏﻔﻠﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﯾﻢ
ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﯿﻢ ﺩﺭﻣﺎﻧﺶ ﮐﻨﯿﻢ ﻣﯽ ﺭﻭﯾﻢ ﺗﺎ ﺍﺯ ﭘﺎ ﺑﯿﻔﺘﯿﻢ.
ﺍﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ
ﺳﺨﻦ ﺍﻣﺎﻡ ﻋﻠﯽ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺭﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﺁﻭﯾﺰﻩ ﮔﻮﺵ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ:
« ﻭﺍﻯ ﺑﺮ ﻛﺴﻰ ﻛﻪﻏﻔﻠﺖ ﺑﺮ ﺍﻭ ﭼﯿﺮﻩ ﺁﯾﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﯿﺠﻪ، ﺳﻔﺮ [ﺁﺧﺮﺕ] ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻧﺴﺎﺯﺩ.»( ﻏﺮﺭ ﺍﻟﺤﻜﻢ : 10088 )
ﺩﺭ ﺣﺪﯾﺚ ﻣﻌﺮﺍﺝ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ:
ﺍﻯ ﺍﺣﻤﺪ صل الله علیه واله! ﺍﻫﺘﻤﺎﻣﺖ ﺭﺍ ﯾﻜﻰ ﻛﻦ ﻭ ﺯﺑﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﯾﮏ ﺯﺑﺎﻥ ﺳﺎﺯ ﻭ ﺑﺪﻧﺖ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺪﺍﺭ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻏﺎﻓﻞ ﻣﺒﺎﺵ، ﻫﺮ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻏﺎﻓﻞ ﺑﺎﺷﺪ، ﺍﻫﻤّﯿﺘﻰ ﻧﺪﻫﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺪﺍﻡ ﻭﺍﺩﻯ ﻫﻼﻙ ﺷﻮﺩ.(ﺑﺤﺎﺭ ﺍﻷﻧﻮﺍﺭ : 77/29/6 )
