خدای حسین (علیه السلام)
15 آذر 1393 توسط ام ابیها
حاج آقا پناهیان:
آن لحظه‌ای که محبت به امام حسین (علیه السلام) در دل ما آتشی به پا می‌کند یک‌دفعه‌ای در کنارش می‌بینی هیچ محبت دیگری نیست، حتی خودت هم دیگر نیستی یعنی حب نفس هم کنار می‌رود لذا وقتی حاجت هم داشته باشی و به مجلس امام حسین (علیه السلام) بروی در اوج روضه که قرار می‌گیری، دیگر حاجت خودت را هم فراموش می‌کنی.
اصلاً خودت را هم فراموش می‌کنی و این یک تجربۀ رایگان عاشقی است که خدا به هر کسی داده است. این امام حسین (علیه السلام) که دلت را این‌طور آتش می‌زند خودش عبد خداست، حالا حساب کن اگر عاشق خدای حسین (علیه السلام) بشوی این عشق با دلت چکار خواهد کرد؟
لذا امیرالمؤمنین (علیه السلام) فرمود: «حُبُ اللَّهِ نَارٌ لَا تَمُرُّ عَلَى شَیْءٍ إِلَّا احْتَرَق
محبت خدا آتشی است که در هر چه بیفتد، بسوزاند.» (مصباح الشریعه/ص192)